Recenzja: Shakin Dudi – Bo ładnym zawsze lżej

Płytę dostałem po tegorocznym festiwalu Rawa Blues, zatem wiedziałem co tam jest, jednak chciałem wiedzieć jak wypadnie płyta w konfrontacji z występem na żywo. Materiał broni się znakomicie w tym zestawieniu. Mocną stroną są teksty, które traktują o sprawach znanych z podwórka, takich które doprowadzają człowieka do szału – „Sąsiad ma”, „Długi weekend” czy „Jedź do sklepu” – w dość specyficzny sposób. Ot, taka satyra nasze zwykłe przyziemne sprawy dnia codziennego i nasze zwyczaje.

Chłopaki – a raczej Panowie – nie oszczędzili również polskiego szołbiznesu (pisownia zamierzona) – „Playback” czy tytułowy „Bo ładnym zawsze lżej”- czym nieco zawęzili grono przyjaciół w niektórych kręgach. Ale jak jest się artystą z takim dorobkiem to można. W końcu „Artyście wolno wszystko”.

Co do muzyki. Ameryki nie odkryto. Na szczęście! Muzyka spełnia tą rolę która powinna. BUJA od pierwszego do ostatniego taktu. W pewnym momencie mimowolnie człowiek zaczyna przytupywać sobie rytm. Jednak jest jeden minus: jest za krótka. W momencie w którym wszyscy już dobrze się bawią nagle zapada cisza… ALE JAK TO?? W porządku. Rozumiem. Dobra płyta powinna zostawić niedosyt. Ale aż taki? Szkoda że na rynku przegra komercyjnie z tymi na których jest satyrą.

Lista utworów:
1. Danie
2. Anonimowy abstynent
3. Ładnym lżej
4. Długi weekend
5. Raz śledź
6. Playback
7. Mister zmywaka
8. Brom brom brom
9. Artyście wolno wszystko
10. Jedź do sklepu
11. Sąsiad ma
12. Twardy jak stonka
13. Zmień płeć