Psychiatria sądowa to nie jest przyjemna dziedzina życia. Taki zawód od wielu lat wykonuje autorka książki – Nahlah Saimeh. Dlaczego postanowiła napisać o swojej pracy książkę? Ponieważ psychika zabójcy to temat na tyle intrygujący, by chcieć zajrzeć w głąb tego, co w momencie morderstwa siedzi w głowie sprawcy.
Kobiety morderczynie. Czym się różnią od mężczyzn?
Aby temat nie był zbyt ogólny, książka porusza wyłącznie kwestie zabójstw dokonanych przez kobiety. Psycholog pokazuje różnice między płcią zabójców. Motywy zbrodni u kobiet są diametralnie różnie i działają w głowie inne emocje w trakcie czynności zbrodniczych. Mężczyźni, głównie za sprawą testosteronu, potrafią z zimną krwią wyjąć broń i zacząć strzelać do dziesiątek ludzi w centrum miasta. Kobiety motywowane popełnieniem zbrodni kierowane są głównie emocjami kierowanymi do ofiary. Kobiety działają odruchowo, bez dłuższych przygotowań. Działają głównie z zemsty, przeważnie na swoich kochankach lub niechcianych dzieciach. Rzadko kiedy można stać się przypadkową ofiarą z rąk kobiety.
Kiedy morderca staje się mordercą?
Książka napisana przez sądowego psychologa opisuje kilka przypadków morderstw, które realnie miały miejsce. Każdy przypadek jest inny, co stwarza szerokie spektrum zbrodniczych sytuacji. Autorka rozbiera na czynniki pierwsze każdy przypadek i omawia krok po kroku dlaczego doszło do sytuacji oraz jak można było jej uniknąć. Tworzy też profil sprawcy i wyciąga wnioski na podstawie danych statystycznych, z jakim prawdopodobieństwem dana osoba może zostać potencjalnym mordercą.
“Morderczynie i psychopatki” to książka nie zalecana niepełnoletnim osobom. Opisywane zbrodnie kategoryzują to dzieło do ciężkiej literatury dokumentalnej. Temat trudny, ale to właśnie to czyni tę książkę wciągającą.
Spodobał Ci się wpis pt.:Książka: Nahlah Saimeh – „Morderczynie i psychopatki” [recenzja]?
Za każdym razem kiedy zapominasz dać lajka pod wpisem, gdzieś na świecie ginie mały kotek :)
Z tego powodu słucham podcastów kryminalnych – bo chciałam zrozumieć. Im więcej ich słucham, tym bardziej dochodzę do wniosku, że zabójcą może stać się niemal każdy człowiek; wymieniając już najprostszy schemat, że wystarczy być przez chwilę za bardzo porywczym, rozemocjonowanym, by przytrzymać kogoś za mocno i za długo. I jest klops.
Druga sprawa, pojawiająca się w praktycznie każdym przypadku: przemoc rodzi przemoc. Każdy zabójca , który planował swoje zabójstwa, lub wybierał określoną grupę ofiar, sam doznawał przemocy w dzieciństwie; fizycznej, psychicznej lub obydwu.
Trzecia: znalezienie się w takiej pętli myślowej, w którejś jakimś cudem odebranie komuś życia miałoby rozwiązać problem, przy czym nie widzi się kompletnie przyszłości (np. mąż odbierający życie ciężarnej kochance) i tego, że to wyjdzie na jaw. Myślenie narcystyczne: „mój plan jest tak doskonały, że nikt się nie dowie” itd. ……
Natomiast rozróżnienie na płcie jest również bardzo interesujące – jak wiadomo, kobiety specjalizowały się w truciznach – ale tak naprawdę najciekawsze i najtragiczniejsze są schematy myślowe prowadzące do tego nieodwracalnego czynu.