Książka: Joanna Opiat-Bojarska „Kryształowi. Polowanie” [recenzja]

Pracownicy służb policyjnych wplątani zostają w aferę zabójstwa ściganego podejrzanego. Podczas pościgu, w środku lasu, z policyjnej broni pada strzał. Ginie ścigany ponosząc śmierć na miejscu. Sęk w tym, że nie oddano pierwszego strzału ostrzegawczego. A może jednak oddano? Kto ma rację? Co jest bardziej wiarygodne? Zeznania świadka, przebywającego przypadkiem w lesie, czy jednakowe zeznania poznańskich policjantów biorących udział w akcji?

Wśród poznańskich policjantów, zwanych “Kryształowymi”, można użyć pewnego znanego powiedzenia: “Kto jest bez winy niech pierwszy rzuci kamieniem”. Zmowa policjantów, którzy byli wtedy na akcji, aby użyć spójnej wersji wydarzeń, budzi podejrzenia u prowadzącego śledztwo policyjnego zabójstwa. Ta sprawa musi się wyjaśnić, choćby miały polecieć głowy z posady.

Najpierw warto odpowiedzieć sobie na pytanie: Kim była osoba, która zginęła z rąk policjanta? Co w sobie ukrywała, że musiała ponieść śmierć? W aferę postrzałową zostaje wplątana policjantka, która, jak wcześniej ustalono, to ona dokonała strzału. Czy słusznie jest uznana za sprawczynię śmiertelnego postrzału, czy może jest ona elementem pewnego spisku wewnątrz grupy?

Pojawia się ktoś, kto chce namieszać wewnątrz grupy policyjnej. Przychodzą anonimy, naprowadzające na nieco inny szlak śledztwa. Kto jest autorem tych wiadomości i jaki ma w tym interes? Czy anonimowi uda się wprowadzić chaos w grupie? A może ma jeszcze coś ważnego do przekazania?

“Polowanie” to trzecia i ostatnia część trylogii Joanny Opiat-Bojarskiej zatytułowanej “Kryształowi”. Seria ta porusza niewygodne fakty w polskiej policji. Wyciąganie brudów na łamach książki na pewno nie zaskarbi sobie sympatii wśród czytelników pracujących w mundurówce. To również okazja, aby zaznaczyć, iż nie ma nieskazitelnie czystego zawodu na świecie.